Artikelen door Ingrid Roelvink

Herstellen

/4 Reacties/in /door

Als klein meisje maakte Oeganda op mij een onuitwisbare indruk. Het land was voor mij een synoniem voor Idi Amin. De wrede dictator die tegenstanders in een diepe kuil met krokodillen gooide om ze uitschakelen. Dat iemand zo iets gruwelijks bedenkt en uitvoert, ging mijn voorstellingsvermogen te boven. Totaal verloren 300.000 mensen hun leven. Ook het wildlife was in die tijd letterlijk en figuurlijk aangeschoten wild. Na het Amin tijdperk heeft het land zich ontwikkeld. De huidige president Museveni, op 29 januari aanstaande al weer 34 jaar aan de macht, heeft relatieve stabiliteit en economische groei gebracht.

Gorilla’s

/10 Reacties/in /door

‘De gorilla’s komen naar benéden’, fluistert de Rwandese gids opgewonden. Nu weten we weten het zeker. We hebben de juiste keuze gemaakt. De berggorilla’s, de grootste primaat op aarde, zijn in drie landen te vinden: Rwanda, Uganda en Congo. Het gemak waarmee de gorilla’s worden gevonden varieert per land. Een bergtocht van 22 kilometer kan realiteit zijn. Onno heeft de laatste weken last van zijn rug. Een lange en zware beklimming kan de druppel worden voor ernstige klachten. We kiezen Rwanda, waar je op eigen verzoek ingedeeld wordt bij een gorillagroep, in ons geval gemakkelijk bereikbaar.

Waar zijn we nu beland?

/6 Reacties/in /door

Routes maken geeft Onno niet graag uit handen. Vandaag maakt hij een uitzondering. Het doel is een camping voor het Nyuhgwe Forest National Park. Navigatie Garmin berekent de optimale route op de Tracks4Africa wegenkaart en dirigeert over gravelwegen. We vinden het een welkome afwisseling na weken veel asfalt.

Imbabazi – De Vergeving

/6 Reacties/in /door

Wellicht is Rwanda een van de meest bijzondere landen om de kerstdagen door te brengen. In het land, dat precies 25 jaar geleden een genocide doormaakte, leven de bevolkingsgroepen weer vredig naast elkaar. Een voorbeeld voor de wereld in het uitdragen van een kerstboodschap. Wat die boodschap precies inhoudt, wordt wellicht duidelijk na een bezoek aan het Kigali Genocide Memorial. De reclames op weg naar de hoofdstad geven al een inkijkje. Op de achterkant van vrachtwagens lezen we de tekst ‘Forgive them Father’. In Tanzania was dat nog ‘In God we trust’. Zelfs Coca-Cola heeft een land specifiek billboard met daarop het kenmerkende Colaflesje en de slogan ‘What we share is stronger’.

On the road

/2 Reacties/in /door

De bussen zijn de meest gevaarlijke objecten op de wegen van Tanzania. De chauffeurs scheuren met hoge snelheid door het land. Met doodsverachting van hun eigen passagiers en andere weggebruikers. Halen onmiddellijk langzamer rijdend verkeer in. De maximum snelheid en de witte lijnen in het midden negerend. De tegenliggers zoeken een veilig heenkomen zonder de voetgangers te raken. En wij maar zien te overleven tussen al dit geweld.

Serengeti

/2 Reacties/in /door

De Ngorongoro Conservation Area gaat door het land van de Maasai over in het Serengeti National Park. Onze Ngoro vergunning loopt om half vijf vanmiddag af. De wegen zijn erg slecht. Behoudens het wasbord ook vele, diepe kuilen en gleuven en hoge hobbels. Met een eigen auto rijd je defensief. De bestuurders van de gamedrive auto’s houden geen rekening met de kwaliteit van de track en denderen op hoge snelheid door. We tellen twee gestrande auto’s met gebroken assen. We kunnen niets voor hen betekenen. In het groene landschap lopen de Maasai kinderherdertjes. Ze leiden kudde geiten rond over de velden en bedelen tussendoor bij langsrijdende toeristen. Onderwijs heeft jammer genoeg geen prioriteit.

Ngorongoro

/0 Reacties/in /door

Sinds een bezoek aan de theatervoorstelling van Plien en Bianca, weten we van het bestaan van de Ngorongoro krater af. Een intrigerend natuurverschijnsel. Mede omdat de big five en vele andere wilde dieren op de bodem van werelds grootst vulkanische caldera leven. De naam Ngorongoro is waarschijnlijk ontleend aan een bepaald type kom, die de Maasai gebruikten. De Maasai leven nog steeds in de Ngorongoro Conservation Area. De informatie over het verkrijgen van toegang tot het gebied, is al even geheimzinnig als het gebied zelf. Geen officiële website te vinden. Wel sites met tegensprekende informatie. Eén daarvan meldt zelfs omslachtige procedures met vooraf betalingen bij een bank. Het boeken van een georganiseerde tour wordt daarme wel héél erg gestimuleerd.

Transitie

/6 Reacties/in /door

De armste landen in Afrika hebben een dichtere mobielnetwerkdekking dan Duitsland, een van de grootste economieën in de wereld. Veel Afrikanen lopen en rijden met een mobiel in de hand. Onderweg zijn we vaak goed bereikbaar. Een lokale sim-kaart zorgt voor internet. Als we het laatste land met een Apple-store, Zambia, hebben verlaten, explodeert de batterij van een onze oude iPhone, die als hotspot dient voor onze mobieltjes.

Schotland in Malawi

/3 Reacties/in /door

We zijn druk met alles, behalve met ruim op tijd vertrekken. We staan vroeg op, daar ligt het niet aan. Zware wolken hebben vannacht al hun water boven ons geloosd. De daktent is drijfnat, de was nog niet droog. Gelukkig komt de warme zon tevoorschijn, die geven we tijd z’n werk te doen. Eindelijk gaan we op pad. Op zoek naar goede diesel in Mzuzu. De vorige tankbeurt in Malawi leverde een hakkelige motor op die de auto amper over de bergentoppen tilde. De medewerkers van de brandstofpompen hebben geen idee welke kwaliteit diesel ze verkopen. De manager van Total ook niet. Na diverse telefoontjes weet ze het; ‘50ppm’. Gespannen wacht ze af, is dat het goede antwoord? Dat is het. De auto rijdt weer soepel. Het is inmiddels 12 uur geweest. Nog zeker 5 uur rijden naar het Nyika Nationaal Park.

Land van het meer

/3 Reacties/in /door

Chaos scheppen hebben de grensbeambten van Malawi tot kunst verheven. Een kunst die sommigen geen windeieren legt. Nadat de slagboom van Zambia achter ons dichtslaat, zoeken we tussen de vele gebouwen het grenskantoor van Malawi. De fixers, die gedreven zijn de vraagtekens op gezichten van toeristen om te zetten in geld, versperren bijna de toegang tot het gebouw. We wimpelen iedereen af. Het zetten van de stempels in de paspoorten is in een vloek en zucht gedaan. Dat kunnen we niet zeggen van de auto. Een mollige douanebeambte, die de carnet in ontvangst neemt, wil weten via welke grens we Malawi weer verlaten. We noemen de grensplaats. Daar kan ze niets mee. Ze herhaalt haar vraag. Verwarring alom, totdat duidelijk wordt dat het grenskantoor een eigen naam heeft. Die wil ze horen. Weten wij veel.