Vanuit Etosha ziet de navigatie slechts één route om in Sesfontein te komen, via Opuwo, een forse omweg. Eerst 190 km naar noorden en dan weer 150 km naar zuiden. Onno heeft een spoor gevonden die langs een rivier in vrijwel een rechte lijn naar onze volgende bestemming leidt. Het zo droog geweest dat de rivier zelf ook goed te berijden is, bevestigt de politieagent die het verkeer van noord naar zuid controleert op aanwezigheid van vers vlees. Het is een schitterende track door zachte zand met aan weerzijden een lang gestrekte oase met groene bomen. Zo leuk kan off-road rijden zijn, herinneren we ons. Met een lage bandenspanning volgen we de diepe sporen. We maken amper snelheid. Tijd genoeg om te genieten van het wild-life dat graast op de oevers en wegschiet de bosjes in zodra wij naderen. Giraffen in overvloed, meer dan in Etosha. Fascinerende dieren met hun prehistorische lichaamsbouw en toch een elegante manier van lopen die op een catwalk niet zou misstaan.

Als wij in Kaapstad arriveren, hebben we reeds een vertraging van 10 dagen opgelopen. We worden welkom geheten met de mededeling dat de boot met onze auto wederom vertraagd is. ‘Dit is Afrika’, zullen we maar zeggen. Dan maar genieten wat Kaapstad te bieden heeft.

Het avontuur start wanneer we met de G uit Kaapstad wegrijden, dachten we. In Rotterdam komen we al voor een verrassing te staan. Dat is nog maar het begin, zo blijkt.