We waren al meerdere malen gewaarschuwd door locals. De weg tussen Sossusvlei en Solitaire is abominabel slecht. De kwalificatie klopt. Zelfs Mongolië heeft betere wegen. De 80 km lange gravelweg is dé route voor toeristen die bezienswaardigheden met elkaar verbindt. Het onderhoud is langgeleden of de frequentie is niet aangepast op de toename van auto’s, bussen en zware trucks. Hoe dan ook, het wasbord domineert in alle vormen. Onno stuurt de auto van links naar rechts in verwoede pogingen de overlast van de ribbels te beperken. Eindelijk bereiken we, volledig gebroken, Solitaire. Een bakker is jaren geleden op de kruising gestart met het bakken van appeltaart en is niet meer gestopt. De volle bakblikken zijn niet aan te slepen. Iedere voorbijganger stopt voor de beroemde overheerlijke taart. De plek heeft zich aangepast aan de grote aantallen toeristen. Toch heeft de plek zijn charme behouden.

Ruim acht jaar lang hebben we enthousiast reizen door Namibië uitgedragen. De zeer goed onderhouden wegen en tracks, de idyllische kampeerplekken en de mooie natuur. We kijken uit naar de tweede reis door dit mooie land.

Het is zo ver, woensdag 22 augustus om 8.00 uur komt de douane de auto controleren. Het is handig om daar zelf bij te zijn, vernemen we. We zetten de wekker om 5.30 uur en staan gemotiveerd op, in de wetenschap dat we die avond in Citrusdal de eerste overnachting hebben. Eindelijk!