De 100 Colls van Catalonië is zowel een motor-ontdekkingsreis als een challenge, waar strategie en planning centraal staan, zonder snelheids- of regelmatigheids-proeven. Een 28 uur durende uitdaging met totale bewegingsvrijheid: we kiezen zelf het startpunt, stippelen een eigen route uit, bepalen zelf het tempo en hoeveel kilometer we afleggen. We krijgen van de organisatie een lijst met bergpassen in Catalonië en hun scores. Het doel is om zoveel mogelijk punten te halen! Het evenement vond plaats van vrijdag 26 april 2024 om 13:00 uur tot zondag 28 april 2024 om 13:00 uur.

Voorbereiding
Bloed, zweet en tranen hebben de voorbereiding van deze Penguin Motorclub maatwerkreis gekost. Na het van de 100 Colls organisatie ontvangen van de papieren kaart met alle colls in Catalonië, Andorra en Frankrijk moest op een digitale cartografische kaart alle exacte locaties van de colls bepaald worden. Hierna moest in Google maps die locatie opgezocht worden om daarna de coördinaten te kopiëren naar Basecamp. In dit routeringsprogramma zijn alle colls geplot, inclusief nummer en bijbehorende puntenscore. Om de meest optimale route met de hoogste score te bepalen zijn er 10 varianten uitgezet van elk drie dagen. Ergo, er zijn dus 30 routes gemaakt. Aan meest realistische route zijn vervolgens hotels, pauze-stops en tankstations toegevoegd. Na avonden zwoegen lag er een mooie route klaar, met ook nog wat short-cuts voor als het plan toch wat te ambitieus is. Het was loon naar werken gezien de quotes op de website van de organisatie “The performance of the Dutch Penguin MC team was remarkable, with its 5 members, for the first time in the 100Colls and unfamiliar with the territory, winning the Gold Master after an exceptional weekend” als in het Motorplus Magazine “Het vijftal van de Nederlandse Penguin Motorclub scoorde geweldig en ze zaten als beste rookies vooraan in het eindklassement”.

Verzamelen
Omdat het toch wat ver is om in één dag van Nederland naar Narbonne te rijden verzamelen de deelnemers in Troyes. Ongeveer op dezelfde hoogte als Parijs maar dan iets naar het oosten. Daarvoor moesten de meeste deelnemers toch afstanden afleggen van 550-700km in barre weersomstandigheden …. stortregen, ijzige koude en zelfs sneeuw. Deze ellende was snel vergeten na het eerste biertje in het prima hotel. Op loopafstand was ook nog een brasserie met lokale gerechten. Het eten was net niet helemaal wat we ervan hoopte, maar weggespoeld met nog een biertje is iedereen tevreden naar z’n bedje gegaan.

Transitie
Vandaag is de aanloop naar de Pyreneeën. Het eerste deel van de route gaat binnendoor zodat eenieder al warm kan draaien voor wat er de volgende dagen komen gaat. We rijden bijna vier uur achter elkaar zonder pauze. Toch een beetje het zitvlees trainen. Het tweede deel van de route gaat over de snelweg naar de eindbestemming. Uiteindelijk een tripje van een kleine 800 km. Narbonne is een leuk stadje met veel oude gebouwen en het hotel waar we verblijven was meer dan goed. Ook de motoren vonden een mooi plekje in de garage. Op loopafstand zit een goed restaurant, waar de wijn rijkelijk vloeit en de geneugten van de Franse keuken geconsumeerd worden.

Eerste dag 100 Colls
We hoeven pas om 13:00 te starten met de 100 Colls en de afstand daarnaartoe is maar 50 km. Uitslapen dus, nog wat inkopen doen en het mooie Narbonne bezichtigen. Dan nog even een serieus paniek moment bij iemand die z’n portefeuille bij het benzinestation had laten liggen. Dus als een haas weer terug en aan de sippe gezichten te zien geen geluk. Einde oefening? Toch nog een keer jas en broek binnenstebuiten gekeerd, en warempel portefeuille zat tussen niergordel en kleding geklemd. Even de bloeddruk weer laten dalen en op naar de start. Daar troffen we de eerste medestrijders aan die ook dit punt als start hadden gekozen.
Nog even kort de regels; in drie dagen zoveel mogelijk collen bedwingen van verschillende moeilijkheidsgraden, denk hierbij aan de kleuren van skipistes. Zwart is moeilijk en groen een appeltje-eitje. De eerste dag is van 13:00-21:00 uur, dag twee van 07:00-21:00 uur en dag drie van 07:00-13:00 uur. De routes en startpunten mag iedereen vrij kiezen maar de finish is bij Món Sant Benet. Wie daar na 13:00 uur aankomt is gediskwalificeerd en heeft de afgelopen dagen voor jandoedel gereden. Om te zorgen dat iedereen zich aan de verkeersregels houdt en om de coll punten bij te houden krijg je een GPS tracker mee die akelig nauwkeurig bij houdt waar je zit. Waar je om 21:00 uur in de avond stopt moet je trouwens ook de volgende morgen weer beginnen. Om dit tot een succes te maken was de instructie duidelijk; pissen, tanken, eten en koffie in een tijd waar een Max Verstappen pits-stop gemiddeld wordt uitgevoerd. En tot ieders verbazing blijken de deelnemers dat prima te kunnen. Broodjes mee van huis, energie repen en flesjes water kwamen tevoorschijn uit grote en kleine koffertjes.
De eerste dag bleek ons tempo toch te laag te zijn, want we moesten een coll overslaan. Dit kwam enerzijds door iets te ruime pauzetijden voor koffie en tanken, onwetendheid dus, en anderzijds door het baggerweer. Na gestart te zijn in het zonnetje liet het weer zich in de buurt van Andorra van zijn lelijkste kant zien; wat begon met regen eindigde boven op de col in sneeuw, en weer terug in het dal in stortregen. Vervolgens om 21.00 uur (officiële tijd verstreken) moesten we nog dwars door de stad een half uur naar het hotel rijden. Daar aangekomen en alle natte zooi uitgehangen te hebben dachten de deelnemers naar goed Penguin gebruik relaxed en uitgebreid te kunnen eten. Helaas was het in de haast geknutselde diner om 22.00 uur ietwat te vettig voor de meeste van ons en het alternatief was ook wat ranzig vettigs dus niet iedereen ging met goed gevuld buikjes naar bed. Omdat de meeste van de deelnemers prima een maaltijd kunnen overslaan zonder uiterlijke zichtbare gevolgen was dat geen echt probleem.

Tweede dag 100 Colls
Met de ervaringen en de gevolgen van ons getreuzel op de eerste dag werd de vaart op de tweede dag er extra goed ingezet. Door de GPS trackers konden de deelnemers niet compenseren om op “Double Penguin Speed” te rijden, bij excessieve snelheid overtredingen word je onherroepelijk uit de uitslag genomen. Ook het weer hielp die ochtend niet mee, het kwam met bakken uit de lucht. Eerst moest om 6:30 uur nog een half uur teruggereden worden naar het punt in Andorra stad waar de avond ervoor om 21:00 uur de trackers uitgingen. Efficiency was deze dag het toverwoord, door onze voorrijder vertaald in gewoon nooit stoppen behalve als de benzine op is. Omdat deze een mega-grote tank (en blaas) heeft duurde het serieus uren voor we de pit-stop konden maken. Het resultaat van deze lange dag afzien, met heel veel regen en mist was dat we in het klassement ons stevig bovenin de top 20 wisten te handhaven. Dat gaf zeker motivatie. Het hotel was een klasse tent met heerlijk eten en een klein borreltje. Nog nooit in het bestaan van de Penguin MC is er zo weinig gedronken in een tour, ook nog nooit zo weinig ontbeten, geluncht, gerust en gepauzeerd onderweg. En eerlijk is eerlijk niemand (durfde) te klagen, want het heilige doel was duidelijk, we gingen voor goud!

Derde dag 100 Colls
De laatste dag was uiteraard die met de bekende laatste loodjes naar de finish. Dat werden ineens nog spannende momenten want de finish moest om 13.00 uur en geen en seconde later bereikt worden. Te laat aan de meet is een Did Not Finish en dus geen klassering. Ook hier weer een strakke planning want er moesten wel de nodige puntjes verzameld worden. In alle ijver splitste de groep zich onbedoeld op in twee delen. Omdat na een half uurtje pittig rijden er nog geen zicht was op de eerste groep dacht de tweede groep dat er nog een tandje bij moest om ze bij te halen en ging het gas echt open in de regen. Toch een voordeel als Nederlander, je bent gewend in de regen te rijden. Na een kwartier kwam de melding dat het wel wat rustiger aan kon, immers de eerste groep bleek achter groep twee te rijden, en die reden inmiddels ook behoorlijk illegale snelheden om groep twee in te halen…. snapt u het nog? Lang verhaal kort, er zat een behoorlijk tempo in. Na het verenigen van de twee groepen ging het gezamenlijk naar de finish waar we om 12:54 uur aankwamen op een goed georganiseerd ontvangst terrein met fotograaf en veel blije gezichten. Aansluitend de GPS trackers weer inleveren en daar stond een koud biertje naast een enorm uitslagen bord. We stonden nog steeds in de top 20 (van de meer dan driehonderd deelnemers). En uiteindelijk zelfs 18e! Na deze eerste ontvangst werden we uitgenodigd voor de huldigingen en lunch. Dat was echt perfect georganiseerd, ronde tafels met verschillende nationaliteiten en een meer dan uitstekende lunch. Daar kunnen Nederlandse organisatoren van events nog een puntje aan zuigen, die komen meestal niet verder dan cola met een hamburger. De prijsuitreiking had waarschijnlijk in de helft van de tijd ook prima gekund, ware het niet dat een Spaans dame dit evenement aan elkaar ging praten. Laten we het er op houden dat ze hartstikke leuk was maar beter geen evenementen moet presenteren. Uiteindelijk werden al onze namen met Spaanse tongval vermeld en mochten we ons diploma en gouden speldje ophalen. Wederom wat foto’s en uiteindelijk een groepsfoto met alleen de gouden speld winnaars. We vielen lekker op in onze rode shirtjes tussen alle donker geklede bikers.
Om de thuis rit iets korter te maken alvast een kleine 300 km richting huis gereden en overnacht in een hippe tent midden in Toulouse. Wat iets minder hip was waren de openingstijden van het restaurant, om 22.00 dicht. Midden in de stad dus geen probleem, helaas alles of helemaal dicht of bijna. De dag werd daarom afgesloten met een echt bikers adventure diner; bier en een zak chips.

Transitie naar huis
Alleen maar snelweg stond op het programma voor deze dag naar huis. Afstanden tussen 1150 en 1375 km zijn genoteerd, absolute dag records. Er zijn al geruchten waargenomen van Penguins MC leden die deze trip niet mee konden dat er plannen voor volgend jaar zijn met als doel het resultaat van dit jaar te verbeteren. Het zou fantastisch zijn als deze geruchten waarheid gaan worden, want een Penguin zonder een gouden 100-Colls-speldje is toch een beetje een sneue Penguin….

Nog even een quote van een van de deelnemers; het was echt een supergaaf avontuur en zoals altijd waanzinnig goed georganiseerd. Aan alle details gedacht en supermooie routes! Expedition Unlimited, bedankt!