De Caprivi strook

De Caprivi strook is een intrigerend deel van Namibië. Een landstrook ingeklemd tussen Angola en Botswana, op het smalle deel slechts 30 kilometer breed, en na 450 km eindigend bij Zimbabwe en Zambia. Met de potlood ingetekend op de landkaart door Duitse en Engelse kolonisten die aan het einde van de 19^de eeuw samen Afrika verdeelden. De strook was belangrijk voor Duitsland voor het drijven van handel met Zimbabwe en Zambia. Het gebied is nog steeds welvarend, met dank aan de vooruitziende blik van generaal Caprivi. Dat merk je ook aan de supermarkt in Katima Mulilo, deze biedt een ruim assortiment van luxe- en merkproducten dat zich kan meten met onze Albert Heijn. De geschiedenis bepaalt dat we het afscheid nemen van Namibië nog iets langer kunnen uitstellen.

Nog even wentelen in luxe
Aan het begin van de strook verblijven we een nacht bij een Lodge & Camping verscholen achter hutjes, direct aan de rivier. Dat laatste ontdekken we pas wanneer we voor vertrek ’s morgens nog een espresso en worteltaart nemen in het restaurant. Daarachter ligt een zorgvuldig aangelegde en onderhouden tuin, met zelfs varens in dit droge gebied. Diverse terrassen hebben uitzicht op het water. Het idyllisch en vredig plaatje wordt verstoord door waarschuwingsbordjes die attenderen op nijlpaarden. Het is zo’n relaxte plek dat we spontaan besluiten nog een dag te blijven. Wij vinden het een van de mooiste campings van Namibië. Onze kampeerplaats heeft een eigen tuin met een grote Baobab en is omheind met een bamboe schutting. Deze plek, met eigen keuken en wasgelegenheid, lonkt naar een langdurig verblijf.

Verrassende ontmoetingen
Die middag krijgen we nieuwe buren, Esther en Marinus, uit Nederland. Ook fervent 4×4 rijders met een eigen terreinauto. Het is een kleine wereld, zo blijkt.
We hebben in het verleden met mensen gereisd, waarmee zij ook tochten hebben gemaakt, alleen de bestemmingen en het jaar waren verschillend. We hebben elkaar zoveel te vertellen dat we spontaan besluiten de avond af te sluiten met een gezellig diner in het restaurant.
Die nacht worden we wakker van voetstappen en horen geknor en getrek aan het gras. Weer een grote kudu? De snel aangeknipte lamp projecteert een enorm grote zwarte vlek tegen de schutting. Er staat een verdwaald nijlpaard in onze tuin. Liggend op grote hoogte in een daktent wanen we ons veilig en slapen heerlijk verder met het rustgevende gegraas op de achtergrond.

Op weg naar Botswana
De volgende dag komen de laatste kilometers van Namibië in zicht. Met weemoed nemen we afscheid. Onder de indruk van de afwisselende natuur en cultuur. We hebben unieke momenten ervaren, tegenslagen gehad en overwonnen. De luxe en veilige campings gaan we vast en zeker in de rest van Afrika missen.
De grensformaliteiten om het land te verlaten gaan efficiënt, de beambten zijn berekend op hun taak. Voor we het weten, rijden we in een stukje niemandsland op een brug de rivier over. Op weg naar Botswana. De koelkast gevuld met eten voor de komende dagen. Over het meenemen van dierlijke producten vonden we geen duidelijke richtlijnen. Het bord met pictogrammen bij de grens is wel duidelijk; de koelkast bevat verboden waar. Het grenskantoor aan deze kant van de rivier werkt ook snel. Nadat we de wegenbelasting en verzekering hebben betaald, kunnen we door naar de douane. De afstandelijke, formele dame proberen we vrolijk te ontdooien. ‘Het is een nationale feestdag vandaag’, laat ze glimlachend los. Dan wil ze de koelkast zien. Onno heeft voor de zekerheid de hele voorraad bier bovenop het vlees gelegd. ‘Hebben jullie vlees?’, vraagt de vrouw, klein van stuk. We nodigen haar uit zelf te kijken. Meer dan blikjes bier kan ze, op haar tenen staand, niet zien in de hooggeplaatste koelkast met een bovenklep. Pratend over de feestdag loopt de beambte door, ze stuurt het gesprek naar bier. De onafhankelijkheid van Botswana op 30 september 1966 willen we ruimhartig met haar vieren en geven haar een koud biertje. Plots hoeft ze niets meer van de bagage te zien en mogen we verder.

Een hartelijk welkom
We zijn in Botswana. En staan direct voor de ingang van het Chobe Nationaal Park. Na een paar meter rijden worden we verwelkomd door olifanten die op steenworp afstand het zandpad oversteken. De eerste kennismaking met het nieuwe land is veel belovend.