De rook die dondert

De omschrijving van de Victoria Falls is in de lokale taal “Mosi oa Tunya”, de rook die dondert. Deze poëtische beschrijving is niet seizoenbestendig. In de natte perioden klopt het volledig, dan stort zoveel water naar beneden dat een mistige spray van waterdruppeltjes ontstaat, die het zicht ontneemt op de donderende landing in de 107 meter lagere rivier Zambezi. Wij zien, in het droge seizoen, echter een rij watervallen die spetterend eindigen in de rivier, omlijst met een regenboog. Ook prachtig, maar anders. De Victoria watervallen wedijveren met de twee andere grote watervallen, de Niagara en Iguaca. Victoria is de allerhoogste waterval, een na breedste en de derde qua hoeveelheid water per seconde.

Even vakantie
Het is zo’n verademing. De camping in het plaatsje Victoria Falls heeft gras, grind en een hele goede douche. De komende dagen eindelijk verlost van het zand, dat overal in en op zit. Het allerbelangrijkst is de afwezigheid van wilde dieren. Niet meer verrast worden door een olifant. Niet op de hoede voor katachtige roofdieren. Geen apen, die ons voedsel stelen, dat alles dankzij een elektrische omheining. Even bijkomen.
Door ‘The River Brewery’ tegenover de camping, voelt het verblijf in Victoria Falls als vakantie. Het is een bierbrouwerij annex café met 12 soorten bier van de tap en een heerlijk restaurant. Het glazen gebouw heeft een enorme TV scherm met een Sportzender die Formule 1 uitzendt. Wat willen we nog meer? We zijn kind aan huis.

Rolstoelen
Het is niet alleen vakantie, ook praktische zaken vragen aandacht. Een autoband loopt heel langzaam leeg. Een goede bandenreparateur zit om de hoek. Uitgerust met professionele apparatuur die in Nederland ook in de garage staat. Deze ontdekt twee Camel Thorn prikkers en plakt de band voor 10 dollar. Naast de medewerker zit een man zonder benen en een man met 1 been. Deze twee mannen plakken zelf de band van hun rolstoel. Als ze horen dat Onno uit Nederland komt, vragen ze hem om twee sportrolstoelen. Nederland is goed in de paralympics, weten ze. De twee sportieve mannen willen heel graag sporten, met de juiste rolstoelen. We gaan voor hen op zoek, beloven we, zodra we internet hebben.

Straathandel
In Zimbabwe mag alleen met lokaal geld, de Bond, worden betaald. Dat is recent nationaal monetair beleid, en de US dollar is in de ban gedaan. Straathandel is strafbaar. Met de enorme inflatie in het geheugen, bankbiljetten met bedragen in biljoenen waren gangbaar, wil iedereen nog steeds graag US dollars hebben. Wij willen kwalitatief goede diesel inslaan voordat we Zambia inrijden. De benzinepompen hebben lange wachtrijen. De mannen duwen hun auto vanuit de rij naar de pomp, om brandstof te besparen. Ze tanken voor 100 Bond, iets meer dan 5 liter. Zo kunnen ze weer ruim 50 kilometer vooruit. De dieselpompen hebben geen wachtrij, het is uitverkocht. Bij het merk Puma loost zojuist een tankwagen diesel. Zoals bij een straatverkoop, onderhandelt Onno zittend op de stoep met de pompbediende over de wisselkoers van de dollar voor de benodigde diesel. De medewerker neemt genoegen met geen marge op de officiële wisselkoers, zodra zijn baas weg is. Zo graag wil hij dollars in handen hebben. En wij kunnen weer rijden.

High tea
Iedere zichzelf respecterende ontdekkingsreiziger uit de 19de eeuw heeft een bezoek aan de Victoria watervallen op zijn avonturenlijst afgevinkt. In het grote koloniale landhuis, tegenwoordig Victoria Falls Hotel, hangen hun portretten. De enorme weidse tuin heeft uitzicht op de brug die Zimbabwe met Zambia verbindt. Op het terras genieten we van een high tea. We verplaatsen ons in de mensen die ons voorgingen. Al dan niet per luxe stoomlocomotief vanuit Zuid Afrika gearriveerd en op de stoep van het hotel uitgestapt.
De kloof met de oorspronkelijke bevolking moet enorm geweest zijn. Of moeten we zeggen, is er nog steeds? De lokale bevolking in Zimbabwe heeft het niet makkelijk, wij hopen dat de situatie verbetert. En met die positieve gedachte nemen we afscheid van dit mooie land.