Noord Spanje – Verlaten dorpen, opgeven en doorgaan

Vandaag de dag ontdekkingsreiziger zijn in Europa is kansloos. Alles is wel eens bereden en gezien. Onze missie is de mooiste routes samen te stellen, ook in ons eigen werelddeel. Juist voor campertrucks die doorgaans de zuidelijker gelegen landen als toegangsweg naar Marokko gebruiken.

Uitdagingen
De eerste dagroute gaat door het gebied rond Sigüés. Langs de smaragdblauwe rivier Rio Esca, die als een kameleon regelmatig een kleurschakeling verschiet, uiteindelijk het terrein in. Het pad langs tarwevelden is goed te berijden. De boeren hebben geen stukje veld onbenut gelaten om graan te zaaien. Het levert een mooie gele lappendeken op. Af en toe hindert een struik of boom de weg. We stappen uit om te snoeien. Bijna iedere offroad rijder is uitgerust met een snoeischaar of takkenschaar. Wat steeds vaker nodig is, hoe verder we van de bewoonde wereld komen. Eén pad is bijna overwoekerd, energiek nemen we onze verantwoordelijkheid. Wanneer het pad weer enigszins toonbaar is, valt het op dat een wielspoor ontbreekt. Het linkspoor is een steile glijbaan richting het rechterspoor dat zo’n halve meter lager ligt. De vrachtwagen zal behoorlijk schuin komen te hangen en daardoor de bomen aan de rechterkant raken.

Wijsheid
Nieuwsgierig naar de moeilijkheidsgraad die nog komen gaat verkennen we pad na de bocht, een prachtige kloof met een klein stromend beekje. Ook hier hoogte verschillen tussen het linker- en rechterspoor met tussenliggend hoge rotsen die de assen kunnen raken. We hebben nog geen enkele offroad ervaring met deze vrachtwagen en weten nog niet wat wel en niet kan in het terrein. Ons hart zegt iets anders dan ons verstand. Het kost ons moeite maar we besluiten wijs te zijn en deze uitdaging nog niet aan te gaan. We keren de truck en rijden naar een verlaten dorp dat we eerder voorbijreden. Daar parkeren we de wagen voor de overnachting, wederom met uitzicht over een grote groengele vallei. De wereld voelt alleen van ons. In deze vrijheid testen we de verwarmde buitendouche, wat een luxe. Zo hadden we het ons voorgesteld, we zijn bevoorrecht.

Met rust laten
De volgende dag start relaxt met ontbijt in het ochtend zonnetje. De temperatuur is nog behaaglijk maar zal snel oplopen tot boven de 35 graden. We kijken uit naar de volgende route, die we na 35 km door de bergen gaan bereiken. In het dorpje Longás is het tijd voor een lunch. In de brede straat zijn de deuren van huizen afgezet met grote platen. Een klein lokaal riviertje ontspringt zich nog geen kilometer verderop en eindigt precies in de dorpsstraat. Mooi hoe mensen zich aanpassen aan de elementen van de natuur.
Op die aanpassingsvaardigheid wordt ook bij ons een beroep gedaan. Voorbij een pleintje start onze route, waar twee iconische bomen tegenover elkaar over de weg met hun fraaie horizontale takken louvre klapdeurtjes hebben gevormd. Zullen de toegangspoortjes zich gewillig openen of breekt er mogelijk een tak af? En welke schade veroorzaken de schurende takken op de camper? We besluiten de natuur met rust te laten en keren om.

Schoonheid
Via een lange omweg vervatten we een nieuwe route in de bergen naar een natuurpark. De weg bestaat uit heel fijn zand dat overal in, op en tussen gaat zitten en de campertruck inclusief fietsen bleekgeel kleurt. Alleen een luchtcompressor kan de oorspronkelijke kleur weer terugtoveren. Aan de voet van het natuurgebied worden we in de verte verwelkomd door enthousiast zwaaiende windmolens. Het lijkt horizonvervuiling van de fraaie bergketens. Dichterbij ervaren we de schoonheid van de luchtverplaatsers, die we zelfs fotogeniek ervaren.

Opgeven
Het park biedt mountainbike routes en zwemgelegenheid in poeltjes van een rivier. Midden in het park bevindt zich een camping die in het hoogseizoen open is. De vergrendelde hekken vertellen ons dat het nog niet zover is. De camper mag wel op het grote, grasrijke parkeerterrein staan, naast de auto’s van de badgasten. Als die vertrokken zijn, blijft een oase van rust achter. Heerlijk. We heroverwegen onze mountainbike plannen. Nu de camper niet achter beschermde hekken van de camping kan staan, hebben we moeite deze onbeheerd achter te laten. We vinden de aantrekkingskracht die onze camper heeft op voorbijgangers heel leuk, maar alleen als we erbij zijn. De hoge temperaturen nodigen ook niet uit op de fiets te stappen. We besluiten de volgende dag door te rijden. Met een glaasje wijn genieten we van het uitzicht.

Doorgaan
Voordat we de volgende dag het zandpad oprijden laten we lucht uit de banden lopen en worden we begroet door stoere motorrijders die hetzelfde plan hebben. Het nauwe pad is uitdagend door de modder die ondanks de hoge temperaturen nog niet opgedroogd is. De U-vormige bochten vragen stuurkunst. Bij het manouveren rijdt een motorgroep van acht rijders ons voorbij. Stuk voor stuk omkijkend en met duim of vuist omhoogstekend laten ze weten de truck stoer te vinden. Voor ons zijn ze heldhaftige bikkelende bikers. Wederom blijft de takkenschaar niet onaangeraakt. Waarbij Onno af en toe acrobatische toeren uithaalt op het dak van de vrachtwagen om verantwoord te snoeien. Het zandpad brengt ons naar een verlaten dorp. De dikke waterslangen en bouwmateriaal doen vermoeden dat het dorp binnenkort herleeft. De bouwvakkers genieten elders van een vrijmibo. We bewonderen het uitzicht dat de toekomstige bewoners krijgen over de vallei. Maar niet tot de late uurtjes, want als ondernemer ik heb nog een deadline voor het weekend begint.