Waar zijn we nu beland?

Routes maken geeft Onno niet graag uit handen. Vandaag maakt hij een uitzondering. Het doel is een camping voor het Nyuhgwe Forest National Park. Navigatie Garmin berekent de optimale route op de Tracks4Africa wegenkaart en dirigeert over gravelwegen. We vinden het een welkome afwisseling na weken veel asfalt.

Verkennen
Mooi heuvelachtig landschap trekt aan ons voorbij. De autoloze dorpelingen zijn vol aandacht voor onze terreinwagen. Zoveel verkeer rijdt hier dagelijks niet langs. Charmante houten bruggetjes over riviertjes. Het is een plezier deze track te rijden. Nederlanders hebben in dit gebied irrigatie aangelegd, vertelt het bord langs de weg. Na een ijzeren brug zijn geen autobandensporen meer zichtbaar. Garmin weet het zeker, we moeten het karrespoor recht doornemen. Het tweespoor overgroeit met gras, wordt allengs een enkel spoor. Alleen brommertjes rijden voorbij. De twijfel slaat toe. Is dit wel een autoroute? Het pad wordt steeds slechter. Een jonge vrouw, met een baby in een draagdoek op haar rug, maant ons te stoppen. Het pad is verderop niet goed begaanbaar, begrijpen we uit haar gebaren.

De doorzetter wint
Ik verken het pad en de aardige vrouw loopt mee. Voor iemand die waarschijnlijk geen auto bezit, weet ze de lastige plekken in het pad uitstekend aan te wijzen. De vrouw duidt dat na een rechter bocht het pad beter wordt. We lopen bijna een kilometer voordat we deze bocht bereiken. Ik vertrouw op haar oordeel. Als de vrouw weet wat slechte plekken zijn, weet ze ook wat goed begaanbaar is.
We gaan Onno het positieve nieuws vertellen. Bij de G staan inmiddels alle dorpelingen. En een man die Frans spreekt. Op een tekening maakt hij duidelijk dat het pad voorbij het dorp begaanbaar wordt. We wagen het erop. Onno stuurt behendig de auto over de eerste hindernissen. Dan komt het meest onbegaanbare deel. Veel modder gemaskeerd door gras. Onno zet alles bij, low gear en de differentiëlen. De auto redt het niet en zakt weg. Drie buurtbewoners komen aanrennen met hun landbewerkingsschop. Het ijzeren blad staat haaks op de houten steel, ‘Dutch hou’ genoemd. De sterke mannen klieven de grazige modder weg totdat ze bergsteen bereiken. Bij de nieuwe poging duwen alle dorpelingen achter de auto. Het lukt, de auto komt los. De actieve helpers geven we wat geld, waarmee ze dolgelukkig naar huis lopen.

Regenwoud
De nieuwe apensoorten langs de weg, bevestigen dat we een heel ander areaal betreden. Het Nyungwe Forest Nationaal Park is een regenwoud in bergachtig gebied. Een bochtige asfaltweg leidt langs de groen begroeide bergen. Bij iedere tweede bocht staan bewapende militairen in groene camouflage pakken. Ze vervullen hier een serieuze taak. Terugzwaaien naar een toerist hoort daar niet bij. Ik stop met vrolijke begroetingen. Het park ligt naast de grens met Burundi. Het was een onrustig gebied, een aantal weken geleden. Rwanda is een van de veiligste landen in Afrika. Dat willen ze zo houden. Het natuurgebied staat bekend om de Chimpansees en is ons aanbevolen door Jean-Philippe, die we eerder in Zimbabwe zijn tegengekomen. De trekkingen naar Tarzan’s apen, slechts 10 vergunningen per dag, zijn volgeboekt voor de komende weken. Een van de nadelen van ongepland reizen. We zetten onze zinnen op de trekking naar Gorilla’s in het Vulcanoes National Park.

Oppassen
Langs Lake Kivu rijden we naar het Noorden. Een gebied met ontelbaar veel bergen en heuvels. Geen vierkante meter laten de agrarische boeren onbenut. Bananenbomen, mais, wortelen en nog veel meer eetbare groente en fruit wordt keurig in vlakken op één berg verbouwd. Het levert een gevarieerd landschap op. Een feest om naar te kijken. Vooral voor mij. Onno houdt daarnaast de vele voetgangers op en langs de weg in het vizier. Rwanda steekt de troef af met andere landen wat betreft hoeveelheid lopend volk. Transport van goederen wordt op de fiets gedaan. De grote zware lading op de tweewieler geladen. De fietser loopt steevast naast zijn bike. Bergop geholpen door duwende kleine jongetjes, die wat willen verdienen. Het aantal personenauto’s is laag. Dat ligt niet aan de wegen. Die zijn van zeer goede kwaliteit. Het regenwater op het wegdek aflopend naar irrigatie kanalen. Vrachtwagens hebben ruim baan om te scheuren. Dat doen ze ook. We zien op een dag drie grote trucks langs de weg. Enkelzijdige ongelukken. Gekanteld in een bocht. De cabine volledig geplet. De vrachtwagenchauffeurs hebben het raceparcours met hun leven betaald.

Oud en Nieuw
De gorilla’s leven op de vijf dichtbegroeide vulkanen van het Vulcanoes National Park. We strijken neer op een camping aan de voet van het park. Oudejaarsdag of Nieuwjaarsdag lijken ons memorabele dagen om de zilverback en zijn familie te bezoeken. Dat vinden alle toeristen. Beide dagen zijn volledig volgeboekt. Er zit niets anders op dan te wachten tot 2 januari 2020. Gelukkig is mooi zonnig weer voorspeld. Bijgevolg is wel dat we Oud en Nieuw op deze camping doorbrengen. Hoe dichterbij de laatste dag van het jaar nadert, hoe meer we opzien tegen de avond. De Nederlanders Thomas en Marjet, mede campinggasten, rijden op 31 december naar een luxe Lodge in Uganda. We blijven als enige gasten achter samen met de medewerkers.

Bijzonder feest
Het jaar uitluiden met Rwandezen is ook een bijzondere ervaring, praten we onszelf de moed in. Sinds de genocide is Oud en Nieuw hét feest van de bevolking. Na een kerkbezoek om 18.00 uur of 22.00 uur, afhankelijk van het geloof, gevierd met eten, drinken, muziek en dansen. Daar verheugen we ons op. We doneren een bedrag voor de versnaperingen voor de medewerkers en hun familie. Op het einde van de middag arriveert een brommer met drie kratten bier. Sindsdien zijn we in afwachting van de start van het feest en de komst van de familieleden. Ondertussen kijken we in het restaurant op Netflix de laatste afleveringen van Casa de Papel. Na elke aflevering polsen we of het feest begonnen is. Drie afleveringen verder en een half uur voor het nieuwe jaar bezetten we de barkrukken. De vijf medewerkers zitten rond de openhaard, zonder familie en hapjes. Verder is het stil, onderbroken door een radiotoespraak van de president. Even na middernacht komen de medewerkers los van de bank en toasten we samen. Het is dat wij om 24.00 uur luid juichten, anders waren we ongemerkt het nieuwe jaar ingegleden.